Een maandje onderweg

Xin chao (hallo in het Vietnamees),

Dit keer schrijven we vanuit Vietnam! We zitten op dit moment in Hoi An waar we met de nachtbus heen zijn gegaan.

Even terug naar waar we vorige keer geëindigd waren. We hebben dus een trekking door de jungle bij Pai gemaakt. Samen met twee lokale gidsen zijn we door de jungle gelopen naar een dorpje om daar, op de grond, te overnachten. De tocht was erg zwaar, maar leuk en goed geregeld. De gidsen maakten onderweg vuur om thee op te zetten en maakten theekopjes uit bamboe takken. Dit hebben we natuurlijk zelf ook geprobeerd met een machete, maar het was lastiger dan het eruit zag. In het dorp werd ook lekker voor ons gekookt en we hebben ons goed vermaakt met alle puppies. 's ochtends werden we wakker met het geluid van veel kippen, varkens en hondjes.

De volgende dag zijn Wieneke en Kristen (onze Amerikaanse vriendin) terug gelopen via een waterval (4uur lang). De natuur hier was echt prachtig, veel bamboe bomen, schattige riviertjes, rijstvelden en groene bergen. Aangezien Vera al 2 dagen ziek was, heeft zij de terugtocht van een uur op een motor gedaan met een van de locals. Dit was ook een hele ervaring aangezien de wegen slecht begaanbaar zijn en er veel haarspeldbochten in de bergen zijn. Gelukkig had ze wel de tijd om goed om zich heen te kijken, wanneer ze durfde.

Na Pai zijn we weer met de bus terug gereisd naar Chiang Mai om het Yee Peng festival, Loy krathong, mee te kunnen maken. Dit betekent letterlijk 'feest van het licht'. Thais laten dan overal in Thailand bloemstukjes met kaarsen in het water en er worden wensballonnen de lucht in gelaten. Thais geloven dat met het licht dat wegdrijft of wegzweeft het ongeluk meegenomen wordt. Samen met onze Spaanse vriendin (Pilar) hebben we bij een local zelf de bloemstukjes gemaakt. In de avond zijn we naar de rivier gegaan en daar hebben we onze bloemstukjes in het water gelegd. Ook hebben we natuurlijk een wensballon opgelaten. De hele lucht was gevuld met wensballonnen, dit was een geweldige ervaring om mee te maken.

Na dit geweldige festival hebben we afscheid genomen van Pilar, Mario en Kristen en zijn we vanaf Chiang Mai via Bangkok naar Vietnam gevlogen (Ho Chi Minh City). Ho Chi Minh is een chaotische stad. We zijn hier maar één dag gebleven om onder andere het oorlogssmuseum te bekijken, dit was erg indrukwekkend. We waren al snel tot de conclusie gekomen dat Ho Chi Minh niet onze stad is, want het stinkt er en er zijn duizenden scooters, wat oversteken erg gevaarlijk maakt.

Onze volgende stop was in Mui Ne. Hier hebben we ons voornamelijk vermaakt met mooie strandwandelingen en liggen bij het zwembad, samen met de Noorse Mona waar we drie dagen mee hebben opgetrokken. Ook hebben we een trip gemaakt naar het vissersdorpje, de rode duinen en de witte duinen. De laatste hebben we verkend door er met een quad doorheen te scheuren.

En zoals we in het al zeiden zijn we op dit moment in Hoi An. We hebben de leukste busreis tot nu toe gehad, waar we hele leuke mensen ontmoet. Wat wel even wennen was, is dat de Vietnamesen tussen 7 en 8 uur gaan slapen en de lichten van de bus al uitgingen. Na 17uur waren we in Hoi An. Een heel gezellig en sfeervol stadje met chinese en Japanse invloeden. Er zijn 500 kleermakers in Hoi An en onze kleren zijn op dit moment in de maak, spannend!!

Aangezien jullie je allemaal aan het voorbereiden zijn op 5 december willen we op een gepaste manier afsluiten:

Xin chao,
wat gaat de tijd toch gauw.
Samen beleven we veel avonturen,
die gelukkig nog 3 maanden duren.
Het is hier prachtig, mooi en groen,
helaas moeten jullie het met de foto's doen ;)
Toch moeten jullie wel weten,
dat we jullie niet vergeten.
Best gek zo lang zonder familie en vriend(jes)innen,
nu weten we weer waarom we Nederland zo beminnen.
Toch gaan we vier maanden genieten,
zonder Sinterklaas en zonder zwarte pieten(discussie)
En voor iedereen die dit leest;
We wensen jullie een geweldig Sinterklaasfeest!!

Liefs Wieneke en Vera