Friends and family (history)

Lieve allemaal,

Vanuit Penang hebben we een prachtige busreis naar Cameron Highlands gemaakt, dat bekend staat om de theevelden. We hebben daar het plaatsje verkend met een taxi. Deze nam ons mee naar de theevelden, waar we tussen gelopen hebben, een aardbeien boerderij, een vlindertuin en een tempel. Nadat onze Hindoeïstische taxichauffeur erachter kwam dat wij geen geloof hadden, was de sfeer verpest en werd er niet meer tegen ons gepraat. Hij gelooft namelijk dat je zonder geloof naar de hel gaat. Heel apart om mee te maken. Als mensen er nu naar vragen zeggen we dat we christelijk zijn.

De volgende bestemming was Taman Negara, dat nationaal park betekent. Het regenwoud hier is 120 miljoen jaar oud en is bereikbaar per boot. Hier hebben we de Nederlandse Casper en Jasmin ontmoet die net zo veel van spelletjes spelen houden als wij!!! Samen met hen hebben we een nachtwandeling gemaakt om enorme spinnen, mieren, wandelende takken, termieten en zwarte schorpioenen te spotten. Ook hebben we een tapir gezien die even een hapje kwam halen bij het restaurant. De dag erna hebben we de canopywalk gedaan, waarbij je over bruggen van touw en planken door de toppen van het oerwoud loopt (op wel 30 meter hoog), een hele leuke ervaring! Op de terugweg kwamen we dan eindelijk de apen tegen waarop we hadden gehoopt. We hebben een tijdje staan kijken, totdat er een aap met z'n kleintje steeds dichterbij kwam. Opeens hoorden we achter ons gegrom en zagen we apen tanden: dat is geen goed teken! Na een bescheiden paniek momentje bleek dat de aapjes gewoon uit waren op eten van een stel toeristen en niet op ons. Met een gids zijn we die middag weer in een bootje gestapt voor 'rapid shooting': met hele hoge snelheid tegen de stroming in de rivier op varen. Zeiknat werden we afgezet op een verlaten strandje. Het uitzicht op het park leek bijna nep, zo mooi en schilderachtig zag het eruit. Hier mochten we in de rivier zwemmen (ondanks alle krokodillen en piranha's in het water) en werden we door de gids geverfd met natuurlijke verf gemaakt van stenen en water. We zijn er nog niet uit of de gids dit bij iedereen doet of dat het een versiertruc was, maar Casper werd als man in ieder geval niet geschminkt... Eind van de middag nam de gids ons mee vissen. Hij gooide plastic flessen met brood eraan in het water, waar we 10 min later dan achteraan vaarden om te zien of we catfish gevangen hadden. Helaas, ze wilden niet happen!

Vanuit Taman Negara zijn we naar de chaotische stad Kuala Lumpur (KL) gereisd waar we chinatown, de twintowers en omliggende wijken hebben verkend. In de bus hadden we een local ontmoet, een 55 jarige man genaamd Shah, die ons graag de volgende dag meenam met de auto door KL. Hij nam ons mee naar de Batu cave. Om met hem te communiceren, terwijl hij beneden wachtte, kregen we een Walkie-talkie, te hilarisch. In de cave is een hindu tempel waar Vera gezegend is (hopelijk in ieder geval voor 2 maanden). Daarna zijn we nog naar het nationale monument geweest en hij heeft ons meegenomen naar zijn wijk om te lunchen. Vooral de gesprekken die we hadden over de Maleise cultuur, onze cultuur en zijn eigen kijk op het leven (iets vrijer dan de meeste Maleisen) maakten deze dag echt top.

Vanuit Kuala Lumpur zijn we naar Melaka gegaan, dit hebben we samen bekeken met de Portugese Rita en Amerikaanse Lindsey. Melaka is een oud vissersdorpje dat bezet is geweest door achtereenvolgens de Portugezen, Nederlanders en Engelsen, en nu tot een grotere stad is uitgegroeid. De Nederlandse invloeden zijn in het oude centrum nog steeds te zien aan bijvoorbeeld het 'stadhuys'. We hebben hier een boottocht gemaakt, rondgelopen door het centrum, over de markt en veel Maleis eten geprobeerd. Ons avontuur in Maleisië hebben we afgesloten in Kuala Lumpur, waar we samen toch een beetje meegedaan hebben met de Nederlandse winter, namelijk op de ijsbaan in een hele grote overdekte mall. Hilarisch tussen alle Aziaten, waarvan de meeste echt niet kunnen schaatsen en meer op het ijs liggen dan staan.

Op dit moment bevinden we ons in Indonesië, onze eindbestemming. We hebben besloten om Jakarta over te slaan vanwege de bomaanslag, maar ook omdat meerdere mensen zeiden dat Jakarta verschrikkelijk is. Samen met twee Amsterdammers zijn we door gereisd naar Bogor, waar zij 10 dagen gaan mediteren en wij de Botanische tuinen, het paleis en de Wajangpoppen fabriek hebben gezien. We kregen deze laatste als tip van een indonesische meneer die Nederlands sprak (hier zijn we er al een paar van tegen gekomen, heel leuk). De wajangpoppen worden met de hand gemaakt en de hele familie werkt er aan mee. De fabriek bleek dan ook gewoon hun huis te zijn waar we even mochten kijken. Uiteraard hebben wij er allebei één gekocht.

Vanuit Bogor zijn we naar Malabar kebun teh gereisd. De theevelden op de hooglanden van Pengalengan (ten zuiden van Bandung), dit is een dorpje waar geen enkele toerist komt behalve wij. We waren dan ook een grote bezienswaardigheid. De reden van ons bezoek hieraan is dat onze opa, oma en 2 ooms hier vroeger hebben gewoond. Met een beetje moeite en een spannende motortaxi hebben we uiteindelijk het huis gevonden (nu een guesthouse) en er overnacht. Een heel mooi idee en gevoel om op deze plek te blijven en te zien waar opa en oma het altijd over gehad hebben. Wat een prachtige omgeving!

Vervolgens zijn we naar Bandung gereisd waar we wederom een spannende motorbike tour gedaan hebben naar de Kawah Putih vulkaan met een turquoise blauwe meer. Onvoorstelbaar hoe anders het verkeer is dan thuis, zo druk en zo'n chaos, we voelden ons echt even onderdeel van het Indonesische leven. Een stukje buiten Bandung zie je vervolgens alleen maar mooie rijstvelden en bergen.

Op aanrader van onze oom Frans en tante Sendja hebben we de treinreis van Bandung naar Yogyakarta gedaan. Met de trein dwars door de natuur en oogverblindende uitzichten. Daarna hebben we de bus naar Muntilan gepakt, daar hebben we gelogeerd bij familie (Putri, de zus van Sendja). We werden heel warm ontvangen en hebben er 3 heerlijke dagen gehad! Ze hebben ons 's ochtends om 3 uur naar de Borobudur gebracht, we zijn met ze naar een uitzichtpunt op een vulkaan geweest, een vulkanen museum, een lokale markt, naar de oudere zus van Sendja en naar een school waar we liedjes hebben gezongen met de kinderen!! We hebben echt genoten en vonden het heel bijzonder om hun leven zo mee te maken. Op dit moment zijn we in Yogyakarta en 4 februari vliegen we naar Bali.

Liefs Wieneke en Vera